Jak pies z kotem: Dęblin - fajne wspomnienia...

Hej moi Kochani...

Ostatni post był o Walentynkach, ale dzisiaj mam dla Was kolejną historię...Też trochę z miłością w tle… :

Zanim trafiłam do mojej rodziny, moi Państwo mieszkali w Dęblinie. To jest w centrum Polski.

Dęblin jest znany ze " Szkoły Orląt ". To małe miasteczko w , którym wychowała się moja człowiecza przyjaciółka Natalka... Moi Państwo mieszkali w tej małej miejscowości siedem lat obok lotniska. Trochę huku było... No ale i tak było podobno fajnie...

Gdy miałam zaledwie rok, to moja rodzinka zabrała mnie , do Dęblina, aby pokazać mi różne miejsca gdzie wychowywała się Natalka i abym poznała początki moich bliskich.

Jak już byłam w tym Dęblinie to bardzo mi się tam podobało, dużo miejsca było do szaleństw aż zdarzyło mi się pobiec za samolotem... Tak nagle usłyszałam huk samolotu przy starcie, no i tak jakoś samo wyszło... I biegłam, biegłam i jeszcze trochę biegłam, aż jacyś panowie pobiegli za mną , coś krzyczeli , to ja pomyślałam że chcą się ze mną bawić jak Natalka, (ona za mną biega, a ja uciekam ) no ale nie...

Oni mnie gonili bo chcieli żebym zeszła z pasa startowego, nagle wydarzyło się coś niesamowitego… Do mojej pogoni za samolotem dołączył inny owczarek niemiecki. Szybko uświadomił mi, że w tym miejscu nie można uprawiać maratonu i żebym szybko pobiegła za nim, on pokaże mi piękne miejsce… Zabrał mnie do parku z alejkami, w którym były róże, jezioro z liliami i przepiękny pałac… Chodziliśmy tymi alejkami to samego wieczora. Potem Natalka powiedziała mi, że jak była mała często tam spacerowała ze swoją mamą, podziwiały pałac, róże i bawiły się na wyspie na jeziorku… Że tego miejsca do dziś jej brakuje, że park wyglądał pięknie jesienią, zimą, wiosną i latem J i że warto pomyśleć, żeby tam jeszcze wrócić, choć na spacer…. J

Z buziakami, Wasza Szira :*